Σουρωμενες καλοκαιρινες ιστοριες

Παραλια καλοκαιρακι Γιαννης(τυυφλαααα)-Δημητρης-Βαλια-Κωστας-Γιωργος-Ελενη( το χουν ακομα)
Βαλια:-Γιαννγη κοιτα φεγγαρι (δειχνει)Δεν ειναι τελειο;
Γιαννης:(κοιταει εντελως πο την αντιθετη πλευρα)-Ναι εε!ΔΕν εχω δει ποιο ομορφο φεγγαρι ειναι υπεροχο!
Κωστας:-Ρεεεε απο την αλλη ειναι το φεγγαρι τι λες!
Γιαννης*γυρναει εκει που του δειχνει ο Κωστας:-ΑΑΑΑΑΑΑΑ αυτο ειναι ποιο ωραιο απο το αλλλο ρε!

Λιωωωωσαμεεε στα γελια!

Ιστοριες της βεγγερας...

Συχνά η γιαγιά μας έλεγε ιστορίες από το χωριο. Γενικα στην Κρήτη το έχουν αυτό, πειράγματα, μαντινάδες και ιστορίες είτε αστείες είτε με φαντάσματα είτε ότι μπορείς να φανταστείς είναι η καλύτερη τους.
Έτσι λοιπόν και γω σαν γνήσιο Κρητικακι :P τρελαινόμουνα να ακούω τέτοιες ιστορίες, από τις οποίες θυμάμαι πολλές ακόμα και σήμερα. Θα επιχειρήσω να πω μερικές


Τον καιρό της κατοχής στην Κρήτη βλέπει ένας Γερμανός , έναν κρητικό καβάλα στο γαϊδούρι να πηγαίνει και πίσω καμία πενηνταριά μέτρα η γυναίκα του. Στραβωσε λοιπόν ο Γερμανός και σκέφτηκε «κοίτα πως φέρονται στις γυναίκες σε αυτόν τον τόπο..»
Μετά την κατοχή , ξαναπήγε στην Κρήτη σαν τουρίστας αυτή τη φορά και κάπου κοντά στο χωριό ξαναείδε το ίδιο θέαμα μόνο που πάνω στο γαιδουρι ήταν η πεθερά του και πίσω , καμιά πενηνταριά μέτρα αγκομαχώντας πήγαινε ο Κρητικός. Πλησιάζει λοιπόν και του κάνει «Είδες που έκανε καλό η κατοχή; Γίνατε πολιτισμένοι!»Οπότε του κάνει ο Κρητικός « Δεν κατέχω σύντεκνε πως το λέτε εσείς , εμείς πάντως εδώ το λέμε νάρκες»



Κάποτε είχαν κλέψει σε έναν Ανωγιανο τα ζώα του, οπότε είχε πάρει τα βουνά τα βρει. Καπου εκεί που τα έψαχνε τον βλέπει από μακριά ο κουμπάρος του και του φωνάζει. ¨ «Μανωλιο έλα επαε στο μητάτο να σε κεράσω μια ρατση και κάνα ντακο» Έρχεται λοιπόν ο κακομοίρης ο Μανόλης αλλά το μαντρόσκυλο του ορμάει και κάνει κοματια. Τον πάει λοιπόν στο νοσοκομείο στην πόλη ο σύντεκνος του και τον αφήνει εκεί. Το βράδυ στο καφενείο όλοι τα είχαν μαζί του. Άλλος έλεγε να σκοτώσει το σκυλί άλλος να το δέσει και ένας γέρος του πα να το ευνουχίσει. Αποφασίζει λοιπόν να κάνει το τελευταίο
Μετά από μερικούς μήνες , περνάει πάλι ο Μανωλιος από κείνα τα μέρη και του φωνάζει πάλι ο σύντεκνος «Μανωλιο έλα επαε στο μητάτο να σε κεράσω μια ρατση και Κανά ντακο» «Φοβούμαι τον σκύλο σύντεκνε» «Μη φοβάσαι και τον έχω ευνουχίσει» « Μη με δαγκώσει φοβάμαι σύντεκνε..»


Μια φορά ήτανε ένας που είχε πρόβλημα με τις αιμορροΐδες του. Δεν άντεχε λοιπόν γιατί πόναγαν πολύ και το πε σε ένα φίλο του. Αυτός επειδή ήταν πολύ πειρακτήρι του λέει βαλε καφέ. Τρέχει αμέσως σπίτι και βάζει όλο το κουτάκι με τον καφέ στον πισινό του. Αλλά φυσικά τον έπιασε τέτοιος πόνος που δεν άντεχε και χοροπήδαγε. Έτσι πήγε τρέχοντας στο γιατρό. Ορμάει λοιπόν μέσα και του κάνει «Γιατρέ πονώ» Ξαπλώνει στο εξεταστηριο λοιπόν και του κάνει «Τι βλέπεις γιατρέ;»Ο γιατρός που ήταν και αυτός πειρακτήρι και είχε καταλάβει την φάρσα του λέει «Μεγάλη πόρτα θα διαβείς»


Ένας Ανωγιανος είχε πάει για δουλειές στην Αθήνα. Επειδή λοιπόν δεν άντεχε άλλο γιατί δεν του έκοψε να πάει σε καμιά τουαλέτα κανενός καφενείου πήγε στον Πειραιά στην Προβλήτα και κατούραγε στην θάλασσα. Τρέχει ένας αστυνομικός και του κάνει « Μα στην θάλασσα κατουράς άνθρωπε μου; Δεν ντρέπεσαι λίγο» Και του κάνει ο Ανωγιανος «Γιαϊντα μωρέ να ξεχειλίσει θέλει ;»

ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ

Ξημέρωνε 29 Μαϊου 1453. Εδώ και πενήντα δύο ημέρες ο τουρκικός στρατός, ορκισμένος στον ιερό πόλεμο κατά των απίστων, πολιορκεί την Κωνσταντινούπολη. Η μεγάλη τάφρος μπροστά από τα απόρθητα τείχη της Πόλης έχει γεμίσει από τα πρησμένα σώματα των εκλεκτών του Μωάμεθ. Στα τείχη ανεμίζουν οι Αυτοκρατορικοί Δικέφαλοι. Στην πύλη του Αγίου Ρωμανού έφιππος ο Κωνσταντίνος. Ξεκίνησε η τελική επίθεση των Τούρκων σε πολλά μέρη των τειχών, αλλά με επίκεντρο την Πύλη του Αγίου Ρωμανού, διότι εκεί το τείχος είχε σχεδόν καταπέσει. Μια πρώτη έφοδος εκεί, καθώς και μια δεύτερη, μεγαλύτερη, αποκρούστηκαν ύστερα από μάχες σώμα προς σώμα, στις οποίες ήταν παρόντες ο γενουάτης στρατηγός Ιουστινιάνης και ο Κωνσταντίνος. Τότε ο μωάμεθ διέταξε να προχωρήσουν νέα τάγματα, που ως τότε δεν είχαν πάρει μέρος στη μάχη, και άρχισε η τρίτη, σφοδρότερη έφοδος. Οι δυνάμεις των πολιορκημένων είχαν εξαντληθεί. Ο Ιουστινιάνης τραυματίστηκε και εγκαταλείποντας τη θέση του κατέφυγε μαζί με τα στρατεύματά στον Γαλατά όπου πέθανε μετά από λίγες μέρες. Η αποχώρησή του προκάλεσε σύγχυση και οι Τούρκοι άρχισαν να εισβάλλουν στην πόλη κατά μάζες ανάμεσα από τα ερείπια του τείχους.

Μια μισάνοιχτη πόρτα, πετυχαίνει ό,τι δεν κατόρθωσαν τα κανόνια του Ούγγρου Ουρβανού… Οι Τούρκοι μπήκαν στην Πόλη και το ξημέρωμα τους βρήκε μέσα στην Πόλη πίσω από τις γραμμές των υπερασπιστών της. Τότε άρχισε η τελευταία σκηνή του δράματος. Μάχες σώμα με σώμα. Ο αυτοκράτορας βλέποντας το χρέος που τον βάραινε αφαίρεσε από πάνω του τα αυτοκρατορικά σύμβολα και ρίχτηκε κι αυτός στη μάχη. Έπεσε στα τείχη σαν απλός στρατιώτης. Η Πόλις εάλω! Νωρίς το πρωί της 29η Μαϊου 1453 η μακροβιότερη αυτοκρατορία στην ιστορία είχε καταλυθεί.

Το τέλος του αυτοκράτορος Κωνσταντίνου ΙΑ' Παλαιολόγου, του τελευταίου αυτοκράτορα του Βυζαντίου, χάνεται στα όρια του μύθου.

Το όνομά του και η ιστορία του Μαρμαρωμένου Βασιλιά έγιναν τραγούδι στο στόμα και ελπίδα στην καρδιά των υπόδουλων Ελλήνων... Άγγελος Κυρίου μαρμάρωσε τον Κωνσταντίνο τη στιγμή που οι Αγαρηνοί εφορμούσαν ασεβώς στην θεοφύλακτη Πόλιν. Ο Αυτοκράτορας μαρμαρώθηκε και δεν πέθανε... περιμένει το άγγιγμα του Αγγέλου που θα του δώσει το ξίφος για να κυνηγήσει όχι μόνο τους κατακτητές ως εκεί απ'όπου ξεκίνησαν -την κόκκινη Μηλιά- αλλά ακόμα και τον αδερφό του και τον ανηψιό του που αργότερα τούρκεψαν και πολέμησαν τους Έλληνες. Για να επιβάλλει ποινή σε όσους ατίμασαν το αίμα και τα δάκρυα του Γένους...για να γίνει τιμωρός τους...

"Σώπασε κυρά Δέσποινα, και μη πολυδακρύζεις,
πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά μας είναι".



ο βασιλεύς βαστάζων σπάθην και ασπίδα, είπε λόγον λύπης
άξιον «ούκ έστι τις των Χριστιανών του λαβείν την κεφαλήν μου
απ’ εμού;»... τότε εις τον Τούρκον δους αυτώ καταπρόσωπον
και πλήξας τον όπισθεν δε έτερος καιρίαν δους πληγήν, έπεσε
κατά γης∙ ού γαρ ήδεισαν (δεν εγνώριζαν) ότι ο βασιλεύς έστιν,
αλλ’ ου ως κοινόν στρατιώτην τούτον θανατώσαντες αφήκαν

(Δούκας)

διακοπές στο Σαράγιεβο...

Βαδίζω με μάτια κλειστά
τα βαστώ σφαλιστά και ονειρεύομαι
μην με αγγίζεις, μη με ξυπνάς
την αλήθεια σας πια δεν τη δέχομαι

Δεν ανοίγω τα μάτια μου καν
διασχίζω τον κόσμο και φλέγομαι
αν με αγαπάς μη μιλάς
άλλα ψέματα δεν τα ανέχομαι

Φώναξε, η ζωή μας χάνεται πάει,
διάλυσε τη σκόνη που σκεπάζει το φως
Ο θάνατος διακοπές στο Σαράγιεβο πάει,
ξύπνησε, στις ειδήσεις τα βλέπεις και τρως!

Απόψε τα βλέπω διπλά ,
ήλιος λάμπει κι ας είναι μεσάνυχτα
δυο τσιγάρα πολύ δυνατά
κι εκτοξεύομαι μες το διάστημα

Μια οθόνη που δείχνει μηδέν
εποχές που δεν γίνονται θαύματα.
ένα στόμα φωνάζει πως ΔΕΝ
θα με πείσεις με χίλια τεχνάσματα

Φώναξε, η ζωή μας χάνεται πάει,
διάλυσε τη σκόνη που σκεπάζει το φως
Ο θάνατος διακοπές στο Σαράγιεβο πάει,
ξύπνησε, στιςειδήσεις τα βλέπεις και τρως!



Αρε ρε φιλαρακι , αραγε να ζεις, αραγε να εισαι καλα;Θυμασαι ενα βραδυ στην κατασκηνωση που σου εβαλα να το ακουσεις;Και μολις σου εξηγησα τα λογια εκλαιγες;
Wake up... Αρε Ζιφκοφ.. αρε φιλε... Δεν ξεχνω φιλε δεν ξεχνω.. αλλα τι μπορω να κανω απο δω... Φωνη βοωντος εν τη ερημω...

Μελαγχόλησες....

"Μελαγχόλησες, νιώθεις πεταμένος
Μες στην πόλη σου σα ξένος, βρε παιδί μου αμάν
Στην καρδιά βάλε πατίνια και δυό ρουλεμάν

Φύλλο και φτερό, στο μυαλό σου χιόνι
που τη σκέψη σου παγώνει, βρε παιδί μου αμάν
Στην καρδιά βάλε πατίνια και δυό ρουλεμάν

Βάλε στο μαγνητόφωνο τραγούδια που γουστάρεις
Σκέψου την ώρα, τη στιγμή που τη ρεβάνς θα πάρεις
Σκέψου κορίτσια και γιορτές και πράμα που σαλεύει
κι ένα παιδί που μοναχό το δρόμο του γυρεύει

Κάτι άστραψε, κάτι σα φλασάκι
Σα πικ νικ μες στο δασάκι, μιά γλυκιά φωτιά
Λάβε θέση για να πάρεις πάλι την πρωτιά

Σα να δρόσισε, έρχεται βροχούλα
και μιά άνοιξη νυφούλα, βρε παιδί μου αμάν
Στην καρδιά βάλε πατίνια και δυό ρουλεμάν"

error-your friends is 404-please try later

Ναι σου λεω ρε φιλε... δεν παει αλλο αυτο το πραγμα..Ειναι ποολυ ψυχοφθορο μωρε...Απο την μια εχω να καθαριζω τα σκατα του καθε βλακα, AKA bro,απο την αλλη τα δικα μου προβληματα με τα μαθηματα, παραπερα τους "φιλους", που νομιζουν οτι φιλια ειναι να τους χαιδευεις τα αυτια ( ναι ναι καλα κανειιςς ζησε τη ζωη σου ρε και μην ακους κανενα...),μετα καποιον που αγαπας πολυ να σου κλεινει την πορτα( οχι οτι κανει και κατι παραλογο , αλλα οκ.. ΠΟΝΑΕΙ ΠΟΛΥ)στην μουρη..Να ξερεις οτι δεν ειναι καλα , να το ξερει και αυτος οτι το ξερεις και να κρυβεται...Γιατι μωρε το κανεις αυτο στον εαυτο σου;Δεν σου αξιζει σου λεω...και πιστεψε με ξερω τι λεω..Μετα ειναι τα ειρωνικα σχολιακια απο τον καθε ασχετο , η διπροσωπια...Αλλα λενε μπροστα του , αλλα πισω του.. και εσυ ο τριτος χαζευεις...Λες τι παιζει εδω;Πλακα κανουν ετσι;Και μολις μιλησεις και πεις "Μην ανοιγεσαι! Αυτα που λεει και κουτσομπολευει τις φιλες της θα το κανει αυριο και για σενα!Τι το διαφορετικο εχεις εσυ δηλαδη;Σε συμπαθησε ξαφνικα;Αννθρωπος που λεει ετσι χυμα μυστικα φιλων ειναι συχαμενος!"Και αυτος αγρον αγοραζει...Τι να πεις ρε φιλαρακι... Αφηνεις ολους να φανε τα μουτρα τους, τα γραφεις ολα και κοιτας μονο την παρτη σου, η τρεχεις σαν τον Βεγγο να σωσεις καταστασεις , στενοχωριεσαι για αλλους γινεσαι χαλια ψυχολογικα και μετα στη βιδωνει;Διαλεγεις και παιρνεις...Τι να πω... η στραβα ειναι ο γυαλος η στραβα αρμενιζουμε...οπου γυαλος βαλε κοσμος...

Αληθινο παραμυθι...

Μια φορά και ένα καιρο ήταν ένα χωριό πάνω σε ένα ψηλό βουνό μακρυά από ολους. Το χωριό ήταν πολύ φτωχό ,τόσο πολύ που όλοι οι κάτοικοι του ξενιτεύονταν για την αναζήτηση μιας καλύτερης μοίρας και κατέβαιναν στην πολη. Φυσικά δεν γύρναγαν ποτέ για τον απλό λόγο ότι αν κάποιος έχει μάθει στα δύσκολα κάτι ευκολότερο , όσο δύσκολο και να είναι για τους άλλους αυτός το χει περάσει οπότε προχωράει. Έτσι λοιπόν το χωριό κόντευε να ερημώσει και οι λίγοι γέροι κάτοικοι που χαν μείνει σε πείσμα της εύκολης ζωής τα έβγαζαν δύσκολα πέρα.
Ορεινό το χωριό όπως είπαμε, πέτρα πάνω στην πέτρα, δεν φύτρωνε τίποτα παρά μόνο αγριόχορτα και κάποια λίγα καρποφόρα δεντράκια. Οι χωριανοί είχαν αρχίσει να απογοητεύονται και να παρατάνε τα χωράφια τους και μόνο ο δάσκαλος πάλευε να τους πείσει οτι θα βρεθεί τρόπος.
Να απογευματάκι λοιπόν εκεί που καθόταν ο δάσκαλος στον αυλόγυρο της εκκλησιάς και κοίταγε απελπισμενος τα χωράφια κάτω στην πλαγιά που τα στάχυα μαραίνονταν γιατί δεν άντεχαν το στεγνό ξερό και γεμάτο πέτρες έδαφος, παρατήρησε δίπλα στα αγριόχορτα , ανάμεσα στα ξερά στάχυα , και ένα μεστό ,δυνατό ,γεμάτο ζωη. Ετσι λοιπόν αντί να το παρατήσει καθάρισε γύρω γύρω την περιοχή μην το πνίξουν τα αγριόχορτα,έβαλε και μια πρόχειρη περίφραξη και πήγαινε κάθε λίγο και το περιποιούνταν. Το σταχυ μεγαλωνε σιγα σιγα...Όταναν ήρθε ο καιρός το έκοψε,έκρυψε τους σπόρους του και τον επόμενο χρόνο τους έσπειρε σε ένα μικρο κοματι απο από τον κήπο του...Βγήκαν 15-20 στάχυα που το καθένα έδωσε άλλους 15-20 σπόρους και αυτοί με την σειρά τους άλλους τόσους μέχρι που ο κήπος του δάσκαλου γέμισε ολος. Ετσι έσπειρε την καινούργια σοδιά σε χωράφι, και τον επόμενο χρόνο πάλι το ίδιο και πάλι και πάλι, μέχρι που ολόκληρη η πλαγιά γέμισε με χρυσοκίτρινα χωραφια. Βλεποντας ότι η σοδιά είναι καλή , ο δάσκαλος αποφάσισε με τους χωρικούς να πουλήσει όσο δεν χρειάζονταν και μιας που η ποιότητα ήταν πολύ καλή κατάφερε να μαζέψει αρκετά χρήματα ώστε να κάνει αρδευτικά εργα. Ετσι λοιπόν το χωριό μπόρεσε να βάλει και άλλα οπωροκηπευτικά , ακόμα και ζώα... Μετά από λίγο καιρο η μικρή κοινωνία του βουνού είχε γίνει πια ένας παράδεισος που χαιρόσουν να τον βλέπεις...
Οι γείτονες λοιπόν , από το παραδίπλα χωριό που δεν είχαν καταφέρει να κάνουν κάτι ανάλογο ζήλεψαν, αλλά αντί να ζητήσουν βοήθεια για να φτιάξουν τον τόπο τους έβαλαν με το μυαλό τους να τους τον παρουν. Ετσι λοιπόν κίνησαν αρματωμένοι για το χωριό, μόνο που οι χωρικοί ποναγαν τον τόπο που είχαν χύσει αίμα και ιδρώτα και κατάφεραν να τον υπερασπιστούν μετά από πολλές αψιμαχίες και απατεωνιές από τους ξένους.
Μαθαίνοντας τα νέα οι ξενιτεμένοι γύρισαν αλλά καθώς είχαν καλομάθει στη ζωή της πόλης , δεν μπορούσαν να προσφέρουν τίποτα πια , μόνο κάθονταν στο καφενείο του χωριού χαζεύοντας και πίνοντας τρώγοντας από τα έτοιμα..
Έτσι περνώντας ο καιρός όταν ήρθε ο χρόνος να αναλάβουν τα κτήματα των δικών τους μη μπορώντας να ανταποκριθούν στη δύσκολη ζωή του αγροτη τα παράτησαν και καταπιάστηκαν να κάνουν αυτό που ήξεραν τόσο καιρο.. να κουτσοδουλευουν και να τρώνε από τα έτοιμα....
Οι γείτονες όμως παραμόνευαν.. έτσι κίνησαν ένα βράδυ και μπήκαν μέσα στο χωρίο αμαχητί.. βλέπεις δεν τους ένοιαζε τους νέους χωρικούς για τα κτήματα.. δεν είχαν πονέσει ούτε δουλέψει γι αυτά... δεν είχαν μνήμες ξεπεσμού..
Και ρήμαξε πάλι ο τόπος..

Του αντριωμενου ο θανατος θανατος δεν λογιεται!

..Όλη τη Κρήτη γύρισε, μέρα Μαγιού ο χάρος
μα γέρος δεν ευρέθηκε για να ποθάνει άλλος
κι' ο καβαλάρης του κακού στο Αιγαίο φτερουγίζει
εκιά να 'βρει το θύμα του, ζητά 'το και ελπίζει.

Περιδιαβαίνει τα νησιά, τσ' ακρίτες δε φοβίζει
ως που τ΄απομεσήμερο, τη τύχη του σα βρίζει
ένα αϊτός απ' τα Χανιά, ψηλά απ' τ' Ακρωτήρι
γι' εκιά κυνήγι έφταξε, στ' οχτρού μας το χατήρι.



Τρίτη απομεσήμερο, η μάχη αρχινάει
κ' η κρητική η λεβεντιά το Τούρκο πολεμάει.

Εδά το παραφύλαξε, ο χάρος το αϊτό μας
και φίλιωσε και σώθηκε ο άτιμος οχτρός μας
κείνη την ώρα τη κακή, ο αϊτός που γκρεμιζόταν
και στου Αιγαίου τα νερά για πάντα θα κοιμόταν.

Μέρα Μαγιού κουρσέψανε τη Πόλη οι οχτροί μας
Τρίτη και εικοσιεννιά σκλαβώθηκ' η φυλή μας
κ' η μοίρα Μάη θέλησε, το χάρο ν' ανταμώσει
Τρίτη και εικοσιτρείς, στα χείλη να παγώσει
'κείνο του το χαμόγελο, του ΣΜΗΝΑΓΟΥ ΗΛΙΑΚΗ
απού μονάχα το θωρείς σ' ένα κοπελουδάκι.


http://www.youtube.com/watch?v=5CUW33HVxtM


Α Θ Α Ν Α Τ Ο Σ


ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΕΚΕΙΝΗ Η ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΤΟ ΠΑΤΗΣΟΥΝ ΤΟ ^%$ε!@%$@%@$% ΤΟ FIRE BUTTON!!!!!!

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΡΕ!-ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΠΟΝΤΙΩΝ

Ξενος στη χωρα σου... συμφωνα με τους "γειτονες" μας..

Ελληνικές παραβιάσεις σε Χαλκιδική, Λήμνο και Σαμοθράκη «βλέπουν» οι Τούρκοι

«Τουρκική περιοχή θεωρεί η Αγκυρα τον ελληνικό και διεθνή εναέριο χώρο μεταξύ Χαλκιδικής, Λήμνου και Σαμοθράκης. Είναι χαρακτηριστικό ότι κάθε πτήση ελληνικού μαχητικού χαρακτηρίζεται από το τουρκικό ΓΕΕΘΑ ως παραβίαση.

Όπως αναφέρεται στο σχετικό ρεπορτάζ των Νέων της Πέμπτης, οι σχετικές αιτιάσεις της Αγκυρας απεικονίζονται στο Δικτυακό Τόπο του τουρκικού ΓΕΕΘΑ.

Έλληνες διπλωμάτες και στρατιωτικοί που επισκέφθηκαν την Ιστοσελίδα είδαν να χρεώνονται στην Πολεμική Αεροπορία από τους τελευταίους μήνες του 2006 μέχρι πρόσφατα πάνω από 200 παραβιάσεις και παρενοχλήσεις που δήθεν είχαν κάνει ελληνικά αεροσκάφη.

Όταν μάλιστα οι αρμόδιοι προχώρησαν σε αποτύπωση πάνω στον χάρτη των στιγμάτων όπου οι Τούρκοι υποστηρίζουν ότι έγιναν παραβιάσεις, είδαν ότι τα περισσότερα από αυτά ήταν στην καρδιά του Αιγαίου και συγκεκριμένα σε περιοχή μεταξύ Λήμνου, Χαλκιδικής, Θάσου και Σαμοθράκη.

Όσον για τις «παρενοχλήσεις» τουρκικών αεροσκαφών, δεν φαίνεται να είναι τίποτε άλλο παρά η διαδικασία αναγνώρισης-αναχαίτισης που εφαρμόζουν τα ελληνικά αεροσκάφη για όλα τα άγνωστα «ίχνη» που μπαίνουν στο FIR Αθήνας.»

Αυτα ειναι φιλε μου....Παραβιαζουμε τον ΕΘΝΙΚΟ μας χωρο...εεπ εσυ πατησες κατω?Εισαι ενοχος!Ρε δεν πατε να πνιγειτε λεω γω να κανετε και κανενα καλο στην ανθρωποτητα;Ποτε θα ερθει εκεινη η μερα που θα παρουν στα χερια τους την κατασταση τιποτα "χεραδες-ζαχαροχερηδες "που λεει και ενας φιλος και θα ακουμε για "απωλια στηριξης-μηχανικη βλαβη" να δεις για ποτε θα ηρεμησουν!Ετσι οχι πολλα.. 2-3.. να δουν ποσο Ελληνικα ειναι τα νερα απο κατω...

angel...

FREE service provided by MusicWebTown.com

forse cosi sono fatto...

ποστ:1

Αυτο ποτε μου δεν θα το καταλαβω με μενα...Καθομαι και στενοχωριεμαι για χαζομαρες..Το ωραιο της υποθεσης ειναι οτι ενω ξερω οτι ειναι χαζομαρες, συνεχιζω να στενοχωριεμαι...Καποιος μπορει και να το ονομαζε αυτο μαζοχισμο...Εγω απλα το λεω συναισθηματισμο μεχρι τα ορια της βλακειας...

ποστ:2

Τον τελευταιο καιρο θελω να πω πραγματα αλλα μολις καθομαι να σκεφτω τι θελω να γραψω, βρισκω οτι εχω γραψει τα ακριβως ιδια σε προηγουμενο ποστ...Επαναλαμβανομαι και το κακο ειναι οτι επαναλαμβανομαι στα ιδια θεματα..Αυτο 2 πραγματα μπορει να σημαινει..Η οτι απλα στερεψε η φαντασια μου η δεν εχω λυσει καποια σοβαρα προβληματα.. Το κοβω για το δευτερο...

Oh, baby, baby, it's a wild world

Οταν πεσεις και εισαι μεσα στις λασπες, ολοι σου λενε σηκω...Αυτος που θα σου δωσει το χερι να σηκωθεις ομως ειναι εκει απλα και οχι οι "ολοι".Αυτος λοιπον που ειναι εκει να σε σηκωσει απο τις λασπες δεν κανει κατι σπουδαιο.. να σου δωσει το χερι να σηκωθεις ειναι μια απλη φυσιολογικη κινηση που θα την κανει αν οχι ο καθενας , θα την κανει ενα μεγαλο ποσοστο απο τους διπλα σου...Με μια βλακεια ,μια εξοδο, χαβαλε κτλ...Αυτο ομως που κανεις πριν παρεις το χερι για να σηκωθεις απο τη λασπη , η πρωτη πρωτη κινηση σου,ειναι να γυρισεις το κεφαλι πανω γιατι ξερεις οτι ειναι εκει ο "καποιος".Περιμενεις απλα το βλεμα του...αυστηρο, χαζο, παιχνιδιαρικο,αγαπης,τρυφεροτητας,θυμου, ισως και ολα αυτα μαζι.Τοτε και σχεδον παντα μονο τοτε θα δεις την επομενη κινηση που ειναι το χερι.. και θα εμφανιστει το χαμογελακι που λεει "εδω ειμαι ρε φιλαρακι τι σε νοιαζει;Απλα σηκω.. και ποιο κατω παλι εδω ειμαι γω και ποιο περα εσυ παλι.. Δεν μασαμε εμεις..." Το χερι ισως να ειμαι μακρυα να το δοσω .. το βλεμα μου ομως το χεις σιγουρο να το ξερεις αυτο παντα...το κερδισες επαξια..απλα προσπαθω να το κερδισω και γω..


Για θυμήσου καλά
Μήπως έχεις χαθεί μέσα σε δρόμους που καίνε
Βάλε εσύ μια φωνή
Και αν δεν είμαι εκεί .... να μη με λένε

Δεν είναι η ανάγκη
Δεν είναι η μοναξιά που εκεί θα με φέρει
Έχω αντέξει πολλά
Δε με ξέρεις καλά κανείς δε με ξέρει

Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις
Για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις
Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις
Για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις

Μπαίνω μες στη σκιά
Με τυφλώνει το φως, μ' αρρωσταίνουν οι λέξεις
Έχω βαρεθεί
Δε θέλω να εξηγώ πρέπει εσύ να διαλέξεις

Όμως στο λέω ξανά
Μήπως έχεις χαθεί μέσα σε δρόμους που καίνε

Βάλε εσύ μια φωνή

Και αν δεν είμαι εκεί ...
να μη με λένε

Απλα θυμισου το στα δυσκολα...οι φιλοι ειναι για μια ζωη, οτιδηποτε αλλο περναει και χανεται στο χρονο... αυτο οχι, παραμονο αν το αφησεις...

Ομοιοσταση...

-Γεια σου...(ξεπνοο)
-Ε;(οχι δεν ειναι αληθεια αυτο ρε φιλε!!!)
-"Πυρφορε";
-;;;;;;;(φιλε δεν παω καλα!Σιγουρα το φανταζομαι!)
-.....
-(βημα και καρφωμα βλεματος πανω σε αυτο που μιλαει σε συνδιασμο με ανοιγμα των σαγονιων κατα 30 cm εκαστο...)(καποιος να με χαστουκισει! νομιζω οτι τρελαινομαι!!!!!!).. μετα απο 30 δευτερολεπτα... -Ταδε;;;;;;;;
-Ναι;(χαμογελακι)
-(ααχχχ ... οχι ρε φιλε ..αληθεια ειναι!μα πως ειναι δω;;;; )Ττ τ τι κανεις;Που εισαι;πως βρεθηκες εδω;
-Χρονια πολλα (σκυψιμο κεφαλιου)

[...][mode "χαμενος στον κοσμο μου" , status:on ]

-να σαι καλα!(καπου εδω αρχιζω και τα παιρνω)Εχεις χρονο;
-Ε;
-εννοω ποτε φευγεις;Θα κατσεις;
-Μολις εφευγα
-(θολωμα)Οκ ...Εδω παω στον Μητσο να τα πουμε..
-ναι..
- Αντε ρε συ χαρηκα που σε ειδα..Παω.. (Φιλι - τραβηγμα..)
-Γεια σου...
(ΘΟΛΩΜΑ!..)Μετα απο καμια ωρα..Χτυπαει το κινητο..
-Ναι;
-Ελα ρε "πυρφορε"!Που σκατα εισαι;Ξερεις ποση ωρα περιμενω;
-Μητσο αν σου πω οτι δεν ξερω που ειμαι θα το πιστεψεις;
-Τι λες ρε βλακα;
-Τι να σου εξηγω τωρα... Να σου πω ειμαι καπου Βικτωρια-Ομονοια.. τι λες για μπυριτσα;
-Τι κανεις εκει ρε; Σε περιμενα σπιτι δεν ειχαμε πει;
-Αστα ρε μποι τι ειχαμε πει...Ερχεσαι;Λεω για Θησιο.
-Εχω ταξιδι αυριο ρε!Οδηγαω...
-Οκ ρε φιλαρακι .. σορυ που δεν ηρθα τα λεμε αυριο
-Καλα εισαι ρε συ;
-Ναι ολα καλα ... Απλα πρεπει να ελεγξω λιγο την ομοιοσταση μου ρε κολητε..
-Ελα;Ποια;
-Να προσαρμοστω στο περιβαλλον, να φτιαξω την θερμοκρασια μου,πως το λενε..
-Καλα.. θες να περασω με το παπι να σε φερω σπιτι;
-Μπααα αστο ευχαριστω ...Ελα καλη σου νυχτα..
-Προσεχε ρε! τα λεμε!
-Γειαα

τα ανηψια μου...

Η οπως τα λεω οι λατριες μου...Το περασμενο καλοκαιρι εκει βρεθηκα σε ενα νοσοκομειο με γυρισμενο αστραγαλο σε σημειο να εχει πριστει ασχημα και να μην μπορω με τιποτα να τον πατησω.Αιτια;Επαιζα ποδοσφαιρο με τα ανηψια, και επειδη εγω εχω λαπαδιασει ανελεητα και αυτα ειναι λες και η μαμα τους τα ταϊζει ουρανιο, ετρεχαν σαν παλαβα.. που να τα προλαβεις... :P
Εκει λοιπον που μου εδενε το ποδι η γιατρινα (θα ηταν δεν θα ηταν 27-28,)η οποια ειχε μαθει το λογο του τραυματισμου μου κανει "Φανταζομαι τωρα τι μαλωμα θα φανε ε;"
-Καθε αλλο της απαντησα.Εχεις σκεφτει ποτε τι δινεις και τι παιρνεις?Δινεις 20-30 λεπτα απο εκει που θα επινες καφε με τους "μεγαλους"(μπιλιααχχ)και κερδιζεις το 1000πλασιο.Τα κανεις ευτιχισμενα.Θυμασαι τοτε που ησουνα μικρη;Καθολου εγνοιες, καθολου μπελαδες μονο παιχνιδι και ευτυχια?Η μονη εγνοια ηταν να βρεθει παιχνιδι που να παιζουν ολοι...πραγμα καθολου δυσκολο...αν μαλιστα μεσα στο παιχνιδι ηταν καποιος αρκετα τρελος να παιξει μαζι σου, αρκετα μικρος να σε καταλαβαινει και αρκετα μεγαλος να μη σου φωναζει η μαμα και να σε αφηνει να κανεις οτι θελεις μαζι του ησουν σε αλλο κοσμο...Επειτα το να κανεις καποιον χαρουμενο , να βλεπεις τις φατσες αυτες να χαμογελανε να τρελαινονται στα γελια οταν χοροπηδας και κανεις γκριματσες, να σου εμπιστευονται τα μυστικα τους, να μοιραζονται τα παιχνιδια τους μαζι σου , να λενε με το που ακουν το αμαξι "ηρθανεεεεεεεεεε" και να πεταγονται απο χιλιες δυο γωνιες να πεσουν πανω σου,ειναι κατι πραγματικα ανεκτιμητο...Ειναι κατι που οσο και να θες δεν θα το βρεις πουθενα.Αδολη αγαπη ,χωρις ορους,να δινεις λιγο και να παιρνεις αφανταστα πολυ που αλλου θα βρεις;Ξερεις τι ειναι να ζητανε απο το αγιο βασικη απλα και μονο να πιξουν ποδοσφαιρο και κυνηγητο μαζι σου;Υπαρχει ομορφοτερο πραγμα;Να σε θεωρουν προστατη απο την θεια και να της λενε "αν ηταν εδω ο πυρφορος θα σε εδερνε";(ειλικρινα θα το κανα,και με μεγαλη ευχαριστηση κιολας... που τριπαγε με οδοντογλυφιδες το Ελενακι μου!)Και να βλεπουν οτι πραγματικα φοβαται;και φυσικα τα σκατοπαιδα να το διασκεδαζουν χιχιιχιχι(και αληθεια φοβοταν μιας που της ειχα πει επι λεξη ετσι και σε δω να το κανεις παλι θα σε τσακισω με τα ιδια μου τα χερια.. και να γυαλιζει το ματι μου...Στο μεταξυ αυτη ειναι καμια 40αρα χρονων..)
Ε τωρα πες μου δεν αξιζουν και αυτα ενα μικροτραυματισμο, το λιγοτερο; :)..Μου λειπετε πολλλλλυ σκατουλικα...

Να μην τονε γνωρισουνε κεινα τα ξενα ματια...

Ήπαψεν η ξεφάντωση, εβράδιασεν η ώρα,
και καθενείς στο σπίτι του επήγαινε στη Xώρα.

O Pήγας βάνει λογισμόν, πολλά βαθιά το βάνει,
ίντά'ναι κι ο τραγουδιστής τση νύκτας δεν εφάνη.
Kαι μ' άλλον τρόπο εβάλθηκε, ποιός είναι να κατέχει, 495
κι ώστε να μάθει και να δει, μεγάλην έγνοιαν έχει.
Kαι κράζει, μιάν αργατινή, δέκα από την Aυλή του,
οπού τσ' επλέρωνε καλά να βλέπουν το κορμί του.

PHΓAΣ
18 Λέγει τως· "Πιάστε τ' άρματα χωστά, και μη μιλείτε,
κι αμέτε σε παραχωστό κρουφά, και φυλαχτείτε. 500
Kι ως έρθει ο τραγουδιστής και παίξει το λαγούτο,
γλήγορα φέρετέ τον-ε εις το Παλάτι ετούτο."

ΠOIHTHΣ
Kινούν, και πάσιν το ζιμιό κ' οι δέκα αρματωμένοι.
Kαθένας τον τραγουδιστήν ήστεκεν κι ανιμένει.
Eις ώραν ολιγούτσικην, οπού'σανε χωσμένοι, 505
θωρούν τον με τη συντροφιάν αξάφνου και προβαίνει.
Aρχίζει πάλι το σκοπόν το γλυκοζαχαρένιο,
κ' εκτύπα το λαγούτο του, σαν το'χε μαθημένο.
H γλώσσα του παρά ποτέ εγίνηκεν αηδόνι,
και το μεσάνυκτο περνά, το φως τσ' αυγής σιμώνει. 510

Tότες, από το χάλασμα εβγαίνουν οι αντρειωμένοι,
κι ως τσ' είδεν ο Pωτόκριτος, σκολάζει και σωπαίνει·
και το λαγούτο εσκόρπισεν εις εκατό κομμάτια,
να μην τον-ε γνωρίσουνε κείνα τα ξένα μάτια.

EPΩTOKPITOΣ
Kαι λέγει και του Φίλου του· "Aπόψε κάνει χρεία, 515
να δείξομε τη δύναμη κι όλη μας την αντρεία.
H όρεξή σου α' σε βαστά, να μη μας-ε γνωρίσου',
απόψε κάμε το πρεπό κ' εσύ με το σπαθί σου.
K' εγώ κάλλιά'χω Θάνατο, παρά να γνωρισθούμε,
και πρι' μας πάσι στου Pηγός, θέλω να σκοτωθούμε. 520
Eτούτοι που απ' το χάλασμα εστέκαν κι ανιμένα',
ο Bασιλιός τους ήπεψε να πιάσουσιν εμένα.
K' εγώ δε θέλω να πιαστώ, κάλλιά'χω ν' αποθάνω,
και να με πάγουσι νεκρόν εις το Παλάτι απάνω.
Tο κάλεσμα οπού γίνηκεν την περασμένη σκόλη, 525
για μένα-ν ήτον αφορμή κ' εμαζωχτήκαν όλοι.
Στέκε κοντά μου, βούηθα μου, κι ας πολεμούμε ομάδι,
κι ολπίζω απόψε αγδίκ[ιω]τοι δεν πάμεν εις τον ’δη."

Σνιφ σνιφ!!;;;;!!

Μυριζει κατι;Ναιιιιιιιιιιιιιιι! Ηρθε το Καλοκαιριιιι!!!Επισημα πλεον!χοχοχο.Παραδοσιακο μπουγελωμα δεν εχει ακομα αλλα ετοιμαζομαστε λεμε!
Τωρα που το ξανασκεφτομαι.. καλοκαιρι και εδω στο Αλκατραζ;Ποσο καλα μπορει να ναι;Αλλα δε βαριεσαι... παμε οι μπουγελοφατσεςς να παρουν φωτια απο το ζουληγμααα!χιχιιχιχι
(ευλογο ερωτημα:τωρα εγω ειμαι 25 χρονων;... :P
2o ερωτημα:Ποσο καμενος μπορεις να εισαι για να κανεις πρωινο ποπ-κορν;;;)