Αντιγραφω απο το
hellasarmy 
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΛΟΓΑ - ΠΡΩΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΟ ΑΚΡΟΒΑΤΙΚΟ ΣΜΗΝΟΣ
Ετος 1953. Υπουργός Εθνικής Αμυνας είναι ο Παναγιώτης Κανελόπουλος. Αρχηγός του ΓΕΑ είναι ο Αντιπτέραχος Εμμανουήλ Κελαϊδής. Η αναδιοργάνωση της Ελληνικής Βασιλικής Αεροπορίας όπως λέγοταν τότε βρικόταν σε πλήρη εξέλιξη. Ο εφοδιασμός της με αεριωθούμενα συνεχίζεται εντατικά. Αν και την προηγούμενη χρονιά ο Eisenhower, ως Ανώτατος Διοικητής του ΝΑΤΟ που ήταν πριν εκλέγει Πρόεδρος είχε εκφράσει τις αμφιβολίες του ως προς το αν η Ελλάδα μπορούσε να αποκτήσει σύγχρονη Αεροπορία. H διορατικότητα δεν ήταν ποτέ το στοιχείο του.
Πρώτη Μοίρα που παρέλαβε αεριωθούμενα κι έγινε ετοιμοπόλεμη ήταν η 337 Μοίρα Δίωξης Βομβαρδισμού. Εδρα της, απο τον Νοέμβριο του 1952, η Αεροπορική Βάση Λαρίσης ή 110 Πτέρυγα Μάχης όπως μετονομάσθηκε τον Ιανουάριο του 1953. Διοικητής της ο επισμηναγός Κωσταντίνος Κόκκας. Ανθρωπος ανήσυχος, δημιουργικός, μεθοδικός εκτός συμβατικών πλαισίων, με τεράστια θέληση και με θάρος.
Τον Μάρτιο του 1953 καλεί στο γραφείο του τον υποσμηναγό Γιάννη Στυλιανάκη, τον ανθυποσμηναγό Δημήτρη Δαμάσκο και τον ανθυποσμηναγό Μανώλη Παπαδημητρόπουλο. Τους ανακοινώνει τον λόγο που κλήθηκαν. Εχει αποφασίσει μόνος του και χωρίς καμμία "άνωθεν" έκγριση η προτροπή να συγκροτήσει Ακροβατικό Σμήνος κατά τα πρότυπα των αμερικανικών "Skyblazers". Την αρχική έκπληξη διαδέχθηκε δημιουργικός ενθουσιασμός. Στην ιστορική αυτή σύσκεψη συζητήθηκαν τα προβλήματα που θα αντιμετώπιζαν αλλά και οι ακολουθητέες λύσεις. Οι δυσχέρειες αλλά και οι κίνδυνοι με πρώτο την έλλειψη παρόμοιας εμπειρίας, ήσαν ουκ ολίγες. Ομως τίποτα δεν ήταν ικανό να τους σταματήσει. Καθορίστηκαν οι θέσεις που θα είχαν στον σχηματισμό και ο τρόπος εκπαιδεύσεως. Αποφασίστηκε ακόμα οτι
εφεδρικός χειριστής του Σμήνους θα ήταν ο ανθυποσμηναγός Σταύρος Φιρφιλιώνης. Αυτονόητο ήταν οτι η υπόθεση θα κρατιόταν απολύτως μυστική. Επρεπε να ακολουθούν το ήδη βεβαρυμένο πρόγραμμα της Μοίρας αλλά και να κάνουν ασκήσεις που απαιτούνται για τους ακροβατικούς ελιγμούς. Αυτές μάλιστα οι τελευταίες έπρεπε να γίνονται χωρίς να προκάλεσουν την ελάχιστη υποψία. Στα πρώτα στάδια η εκπαίδευση γινόταν "κατά μόνας". Δηλαδή ο κάθε χειριστής μόνος του. Οταν ολοκληρώθηκε αυτή η φάση πέρασαν στην επόμενη όπου οι ασκήσεις γίνονταν κατά ζεύγη, συνήθως με τον αρχηγό. Στο επόμενο στάδιο σχημάτιζαν τριάδα και στο τελευταίο τετράδα. Ολες οι πτήσεις υποχρεωτικά γίνονταν κατά ζεύγη. Δεν υπήρχε καμμία περίπτωση να απογειωθεί αεροπλάνο μόνο του. Από την άλλη δεν ήταν δυνατό να πετούν συνεχώς ζευγάρια οι ίδιοι και οι ίδιοι. Αν μη τι άλλο θα προκαλούσε την περιέργεια και, στη συνέχεια, διαρροή του μυστικού. Χρειάστηκε να εξαντλήσουν όλη τους την εφευρετικότητα και την πονηριά τους. Τα πράγματα "έσφιξαν" όταν απαιτήθηκε να πετούν σε τριάδα. Ομως κι αυτό ξεπεράστηκε χωρίς να αντιληφθή τίποτα κανείς. Η εκπαίδευση είχε σχεδόν ολοκληρωθεί όταν ο ίδιος ο Κόκκας απεκάλυψε την ύπαρξη του Σμήνους.
Ετσι τον Οκτώβριο του 1953 έφτασε στη Λάρισα ο προσωπικός "αντιπρόσωπος" του Αρχηγού του ΓΕΑ, που μαζί μ' άλλους αξιωματικούς από το 28 ΑΤΑ και τον τότε Διοικητή της 110 Π.Μ., σμήναρχο Μ. Κοντολέφα, αποτέλεσαν την "επιτροπή αξιολογήσεως". Οι εκπλήξεις ήσαν πολλές σ' αυτήν την επίδειξη. Πρώτα για το προσωπικό της 110 Π.Μ. που στην αρχή νόμισε ότι έκαναν επίδειξη, χωρίς προειδοποίηση, οι "Skyblazers". Αλλά και η "επιτροπή" εξεπλάγη από το άψογο θέαμα που παρακολούθησε. Η έγκριση του ΓΕΑ δόθηκε και το Πρώτο Ελληνικό Ακροβατικό Σμήνος ήταν γεγονός.Η δικαίωση των προσπαθειών των τεσσάρων χειριστών πρόσφερε μεν ηθική ικανοποίηση αλλά πέραν αυτού ουδέν.Οι υποχρεώσεις είχαν πολλαπλασιαστεί. Η εργασίες στην Μοίρα περέμεναν ενώ έπρεπε ταυτόχρονα όχι μόνο να διατηρούν το υψηλό επίπεδο των επιδείξεων του Σμήνους αλλά και να το βελτιώνουν. Σ' άλλες αεροπορίες τα Ακροβατικά Σμήνη αποτελούν ανεξάρτητες μονάδες και το προσωπικό τους, ιπτάμενο κι εδάφους, δεν έχει άλλα καθήκοντα από την προετοιμασία και πραγματοποίηση επιδείξεων. Στην προκειμένη όμως περίπτωση κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε. Αλλά όπως τελικά αποδεικνύεται, οι χειριστές του πρώτου Ελληνικού Ακροβατικού Σμήνους όχι απλώς τα κατάφεραν αλλά και διέπραξαν. Ενα παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό.
Από 22 έως 27 Σεπτεμβρίου 1954 έγιναν στην Βερόνα της Ιταλίας αγώνες βολής του NATO-ΑΙRSOUTH. Τα αποτελέσματα ήσαν Ελλάδα 7,600 βαθμοί, Ιταλία 3,500 και Τουρκία 1,500. Την Ελληνική ομάδα αποτελούσαν οι αντισμήναρχος Κ. Κόκκας, σμηναγός Ι. Στυλιανάκης, υποσμηναγός Ε. Πανουτσόπουλος, ανθυποσμηναγός Ι. Λυμπουτσάκη και ανθυποσμηναγός Ε. Παπαδημητρόπουλος. Ολοι τους ήσαν της 337 Μ.Δ.Β. εκτός από τον Πανουτσόπουλο που ήταν της 338 Μ.Δ.Β. Και βέβαια οι τρείς απ' αυτούς ήσαν και μέλη του Ακροβατικού Σμήνους.Το Ακροβατικό Σμήνος αρχίζει και γίνεται γνωστό στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Οι γιορτές της Αεροπορίας, οι Εκθέσεις της Θεσσαλονίκης, οι επισκέψεις αρχηγών ξένων κρατών αλλά και υψηλών αξιωματούχων του ΝΑΤΟ, είναι οι αφορμές για επιδείξεις. Τόποι τους τα αεροδρόμια της Λάρισας και της Ελευσίνας, ο εναέριος χώρος πάνω από τον Θερμαϊκό και το Φάληρο. Το καλοκαίρι του 1955 οργανώνεται στην 110 ΠΜ μια επίδειξη αποκλειστικά για τους εκπροσώπους του Ελληνικού τύπου. Το πρώτο Ελληνικό Ακροβατικό Σμήνος γίνεται γνωστό και σ' όσους δεν το είχαν δει ή δεν είχαν ακούσει γι' αυτό.
Τότε γίνονται και δύο αλλαγές, οι μοναδικές, στη σύνθεση του Ακροβατικού Σμήνους. Αποχωρεί ο δημιουργός του, ο αντισμήναρχος πια, Κωνσταντίνος Κόκκας που πηγαίνει σ' άλλη θέση. Γίνεται μόνιμο μέλος του Σμήνους ο, ως τώρα εφεδρικός, ανθυποσμηναγός Σταύρος Φιρφιλιώνης. Νέος αρχηγός αναλαμβάνει ο σμηναγός Γιάννης Στυλιανάκης. Η φήμη του Ακροβατικού Σμήνους έχει πια περάσει τα σύνορα της Ελλάδας και γίνεται γνωστό και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Οι προσκλήσεις για συμμετοχή του στις διάφορες αεροπορικές επιδείξεις διαδέχονται η μία την άλλη. Το Ακροβατικό Σμήνος συμμετέχει σ' όσες μπορεί. Η διττή ιδιότητα των μελών του υφίσταται πάντα. Μόλις και μετα δυσκολίας έχουν καταφέρει να πείσουν τους ιθύνοντες να έχουν μονίμως τα ίδια αεροπλάνα που να τα φροντίζουν κάπως περισσότερο οι τεχνικοί και το προσωπικό εδάφους. Εμφανισιακά αυτά δε διαφέρουν σε τίποτα από τα υπόλοιπα. Κατά το 1957 θα βαφτούν και τα τέσσερα σκούρα μπλε (FS-15044) και οι χειριστές τους θα φορούν μια επίσης σκούρα μπλέ φόρμα. Την ίδια περίοδο θα τοποθετηθεί κι ένας εντελώς πρωτόγονος "μηχανισμός" παραγωγής καπνού. Οι εμφανίσεις του Ακροβατικού Σμήνους προκαλούν ενθουσιασμό στα πλήθη που το παρακολουθούν. Κι αυτό είναι πολύ φυσικό για επιδείξεις στην Ελλάδα διότι ήταν Ελληνικό Ακροβατικό Σμήνος και ο κόσμος δεν είχε τη δυνατότητα σύγκρισης. Στο εξωτερικό όμως τα πράγματα ήσαν διαφορετικά. Η Ελληνική Αεροπορία ήταν σχεδόν άγνωστη και η δυνατότητα σύγκρισης άμεση αφού στην ίδια επίδειξη εμφανίζονταν κι άλλα ακροβατικά σμήνη. Αλλά αν το πλήθος μπορεί να ενθουσιασθεί και να κερδηθεί εύκολα, αρκούν κάποιοι εντυπωσιακοί ελιγμοί. Οι ειδικοί και οι ομότεχνοι δεν πείθονται καθόλου εύκολα. Αυτό που εκστασιάζει έναν απλό θεατή αφήνει αδιάφορο έναν πιλότο που ξέρει την δυσκολία και την ικανότητα που απαιτείται για την πραγματοποίηση κάθε κίνησης. Κι εδώ ήταν που πέτυχε τη μεγάλη νίκη το Πρώτο Ακροβατικό Σμήνος. Κέρδισε κι έπεισε τους ειδικούς.
Το καλοκαίρι του 1957 στο αεροδρόμιο Linate στο Μιλάνο, η ιταλική Αεροπορία διοργανώνει μεγάλη αεροπορική επίδειξη στη μνήμη του Ιταλού άσσου του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, Francesco Baracca. Παρόντα είναι τα ακροβατικά σμήνη όχι μόνο των χωρών του NATO αλλά κι άλλων όπως πχ της Ισπανίας. Εχει συμφωνηθεί, οι επικεφαλής των αποστολών, οι περισσότεροι των οποίων ήσαν οι αρχηγοί των Αεροπορικών Επιτελείων κάθε χώρας, μετά το τέλος της εκδήλωσης να ανακηρύξουν το καλύτερο ακροβατικό σμήνος. Το απόγευμα της τελευταίας ημέρας πετά το Ελληνικό Ακροβατικό Σμήνος. Οπως αναφέρουν ιταλικές εφημερίδες ο κόσμος που παρακολουθούσε ήταν περί τις 700,000.
Τα τέσσερα F-84G THUNDERJET με τους πολύ κλειστούς ακροβατικούς ελιγμούς, "καρφωμένα" πάντα στον σχηματισμό τους ελίσσονταν μ' απίθανο τρόπο μέσα στα όρια του αεροδρομίου. Οι θεατές παραληρούν ή μένουν άφωνοι όταν το Σμήνος τελειώνει τους ελιγμούς του, με τους κινητήρες στο φουλ, στα 10, στα 5 ή και σε κάποιες περιπτώσεις στα 3 μέτρα! Η ομαδική προσγείωση, αντάξια του όλου θεάματος, κλείνει την επίδειξη. Οι επικεφαλής αποσύρονται σε σύσκεψη. Την Ελλάδα αντιπροσωπεύει ο Αντιπτέραρχος Κωνσταντίνος Μαργαρίτης, Αρχηγός του ΓΕΑ. Αμέσως φαίνεται ότι το Ελληνικό Ακροβατικό Σμήνος έχει κερδίσει. Αντιδρά όμως ένας εκπρόσωπος. Προτιμά το ακροβατικό σμήνος της χώρας του. Το πείσμα του δεν κάμπτεται με τίποτα. Τότε επεμβαίνει ο Ισπανός αρχηγός και λέει το καταλυτικό. "Οι Ελληνες μπήκαν στο γήπεδο σαν επαγγελματίες κι όχι σαν ερασιτέχνες". Με την γλώσσα του ποδοσφαίρου περνά το μήνυμα και κάθε αντίδραση εξαφανίζεται. Το Ελληνικό Ακροβατικό Σμήνος με τα τέσσερα μπλε F-84G THUNDERJET της 337 Μ.Δ.Β., ανακηρύσσεται νικητής. Το ίδιο βράδυ στο Δημαρχείο ο Δήμαρχος του Μιλάνο θα επιδώσει στους χειριστές το Χρυσό Μετάλλιο της πόλης.
Το επόμενο καλοκαίρι, αυτό του 1958, το Ακροβατικό Σμήνος βρίσκεται στο Βέλγιο.
Η επίδειξη γίνεται στο αεροδρόμιο. Παρόντα τα περισσότερα σμήνη του ΝΑΤΟ. Ο καιρός είναι βροχερός και με χαμηλή νέφωση. Κάποια σμήνη ακυρώνουν την επίδειξή τους. Κάποια άλλα κάνουν μερικές απλές διελεύσεις. Οι Τούρκοι είναι απ' αυτούς που ξεκινούν να εκτελέσουν όλο το πρόγραμμά τους. Δεν καταφέρνουν να το ολοκληρώσουν. Κάποια στιγμή χάνουν το αεροδρόμιο. Κινητοποιούνται τα ραντάρ του ΝΑΤΟ. Τους βρίσκουν και τους προσγειώνουν στο κοντινότερο αεροδρόμιο. Είναι στη Γερμανία...( σχολιο γραφοντος που εχει πεθανει στα γελια...οοχιι ρε φιλεε οχιιιιιι!!1Οπως λεμε malta yok? χαχαχαχα Οι χειριστές του Ελληνικού Ακροβατικού Σμήνους βλέπουν τον καιρό και διστάζουν. Τελικά αποφασίζουν και απογειώνονται. Μια χάνονται μέσα στα σύννεφα, μια ξύνουν, κυριολεκτικά, τα κεφάλια των θεατών. Ο σχηματισμός δε χαλαρώνει ούτε στιγμή. Η επίδειξη ολοκληρώνεται χωρίς πρόβλημα με την ομαδική προσγείωση. Η χαμηλή νέφωση δεν είναι αρκετή να σταματήσει τους Ελληνες χειριστές. Το κοινό που παρακολουθεί καταλαβαίνει και τους αποθεώνει. Ανάμεσά τους και ο βασιλιάς του Βελγίου. Την επόμενη οι εφημερίδες του Βελγίου είναι γεμάτες διθυραμβικά σχόλια για την επίδειξη του Ελληνικού Ακροβατικού Σμήνους.Αυτό ήταν και το κύκνειο άσμα του πρώτου Ακροβατικού Σμήνους. Επιστρέφει στην Ελλάδα και σε λίγο διαλύεται. Τα F-84G THUNDERJET αποσύρονται απο την Ελληνική Αεροπορία. Το πρώτο Ακροβατικό Σμήνος εκτελούσε τους ακροβατικούς ελιγμούς εφαρμόζοντας αυστηρά τους κανόνες "της Αεροπορικής Τέχνης και Τεχνικής", όπως αυτοί είχαν κι έχουν καθορισθεί κι έχουν γίνει παραδεκτοί απ' όλες τις προηγμένες Αεροπορίες. Αυτά σε συνδιασμό με μια εκπληκτική σταθερότητα κι ενότητα του σχηματισμού, ανεξάρτητα από τις ευνοϊκές ή όχι καιρικές συνθήκες που, ως γνωστόν, επηρεάζουν και τους συνήθεις αεροπορικούς ελιγμούς.
Είχε επικρατήσει τότε να λέγεται ότι "πετάνε σα να είναι καρφωμένοι σε σανίδα". Τόσο σταθερά κρατούσαν το σχηματισμό τους. Το πρώτο Ακροβατικό Σμήνος "πετούσε αεροπορικά" κι όχι για να εντυπωσιάσει τους απλούς θεατές. Οχι μόνο αντεχε στην αυστηρή κριτική των ειδημόνων αλλά κι αποσπούσε τα θαυμαστικά τους σχόλια σε κάθε ευκαιρία. Παρουσιάζοντας αεροπορικούς ελιγμούς ακριβείας οι χειριστές του απεδείκνυαν το υψηλό επίπεδο εκπαίδευσής των και, κατ' επέκταση, όλων των χειριστών της Ελληνικής Αεροπορίας. Ολα αυτά δεν ήσαν τυχαία. Τα είχαν πετύχει με την τρομερή, την εξοντωτική θα μπορούσε να ειπωθεί, εκπαίδευση και με ποτάμια ιδρώτα. Με τη συνεχή εκπαίδευση οι χειριστές του πρώτου Ακροβατικού Σμήνους εκμεταλλεύτηκαν τις έμφυτες αεροπορικές ικανότητές τους αλλά και την ψυχραιμία και την τόλμη τους. Απέκτησαν τυφλή εμπιστοσύνη μεταξύ τους.
Κάτι που τους επέτρεπε να πετούν έχοντας μεταξύ τους απόσταση δύο ή ενός μέτρου αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα μικρότερη. Οταν όλα τ' άλλα ακροβατικά σμήνη τελείωναν τους ακροβατικούς τους ελιγμούς στα 300 πόδια/91m, το όριο ασφάλειας του πρώτου Ακροβατικού Σμήνους ήταν 50 πόδια/15m ή και σε κάποιες περιπτώσεις τα 10 πόδια/3m! Ηταν το πρώτο που έκανε ομαδικές προσγειώσεις ή το καταπληκτικότερο, ταυτόχρονη προσγείωση ανά δύο και με αντίθετη φορά. Δεν είναι και τόσο εύκολο να προσγειώνης και να σταματάς ενα βαρύ αεροπλάνο οπως το F-84G λίγα μόνο μέτρα από το ερχομένο αντιθετα σου. Χρειάζεται να διάθετεις και κάποια στοιχεία ηθικά, πνευματικά άλλα και φυσικά. Αυτά είδε και και ο Drew Pearson της Washington Post, από τους "διαμορφωτές της κοινής γνώμης" στις ΗΠΑ, κι έγραψε, το 1958: "Για να διαπιστώσω το επίπεδο όπου βρισκόνται οι Ελληνες από στρατιωτικής πλευράς, πήγα στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας... παρακολουθήσα την πιο εντυπωσιακη επίδειξη αεριωθουμένων που έχω δει ποτέ. Ηταν πολύ ανώτερη απο την αντίστοιχη Αμερικανική που έγινε προς τιμή του Προέδρου στο Μόναχο και που είχα παρακολουθήσει". Το πρώτο Ακροβατικό Σμήνος δεν είχε όνομα. Το τελευταίο εξάμηνο πριν διαλυθεί, του δόθηκε επίσημο όνομα. ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΛΟΓΑ. Ετσι ακριβώς ονομάστηκε κι έγινε γνωστό, και το δεύτερο Ακροβατικό Σμήνος με τα F-86E Sabre. Ολα τα άλλα ονόματα με τα οποία έχει καταγραφει όπως "Ακροτήμ", "Καρέ των Ασσων", "Πυρπολητές του Ουρανού", "Μπουρλοτιέρηδες των Ουρανών" ή ακόμα και "Ιπτάμενα Φαντάσματα", αυτό το τελευταίο από το χαρακτηριστικό κλήσης της 337 Μ.Δ.Β. "Flying ghosts", ήσαν ονόματα που τους δόθηκαν κυρίως από τον Τύπο.
Τετάρτη, Ιανουαρίου 31, 2007
