Τετάρτη, Οκτωβρίου 22, 2008ο δυοσμος
Απο μικρος τρελαινομουνα με τις μυρωδιες.Τα ομορφοτερα και συμαντικοτερα πραγματα στη ζωη μου τα εχω συνδιασει με μυρωδιες.Οι παιδικες μου αναμνησεις ειναι σχεδον ταυτοσημες με αυτες...Θυμαμαι ενα κυριακατικο πρωινο να ψηνει η μαμα κουλουρακια να μοσχοβολαει ολη η κουζινα και τα ο αδερφος και εγω να σερνομαστε πανω στη μοκετα παιζοντας με 2 μπλε αυτοκινητακια...,θυμαμαι την μυρωδια του τσουρεκιου με το γαλα το Πασχα που μου χαρισαν το πρωτο μου ποδηλατο, την μυρωδια της βροχης στο χωμα στις εξερευνησεις στα χωραφια με τον σκυλο μου,το φρεσκοκομενο χορταρι στα χωραφια που το ειχα συνδιασει(δεν ξερω γιατι) με τον ξαδερφο μου το Γιωργο, πως μυριζε η γραματεια της σχολης οταν γραφτηκα, η μυρωδια του φουρνου που ηταν στο δρομο μας με τον παππου οταν με επαιρνε απο το νηπιαγωγιο...Αχχ ο παππους...
Καημο το χα εδω να μου θυμιζει κατι πατριδα.. οσο και αν το προσπαθησα δεν καταφερα ποτε να εχω αυτη την ομορφη αισθηση που σε γεμιζει ζεστασια.. παρα μονο πολυ λιγες φορες.. ακομα και οι φωτογραφιες δεν σε ταξιδευουν.. μενεις στην εικονα και σε 2-3 γεγονοτα συνδεδεμενα με αυτη.Ανακαλυψα κατι λοιπον στην καθιερωμενη εξοδο μου για ψωνια την προηγουμενη βδομαδα που με γεμισε χαρα.Ενα γλαστρακι δυοσμο παραπεταμενο σε ενα ραφι με λουλουδια..Το εχω βαλει στο γραφειο μου διπλα το ποτιζω το αεριζω το βγαζω εξω στο παραθυρο και αυτο με ανταμοιβει...Πως;Ακου λοιπον μια μικρη ιστορια
Καποτε , πριν καμποσο καιρο,ενα καλοκαιρινο απογευματακι απο αυτα που ο ηλιος μολις εχει αρχισει να πεφτει και τα παιδια κουρασμενα απο τις μεσημεριατικες σκανταλιες καθονται και σχεδιαζουν τις βραδυνες, ο παππους εκανε οτι εκανε καθε απογευμα .Πηγαινε στα φυτα και τα ποτιζε... ο μικρος Πυρφορος που δεν εβρισκε το νοημα σε αυτο γιατι ο μπαμπας ειχε το αυτοματο ποτισμα τον ακολουθουσε απο διπλα και παρακολουθουσε ολη αυτη την τελετουργια αλλα χωρις ποτε να ρωτησει τι και πως.Ηταν κατι μαγικο ετσι οπως το εκανε ο παππους.Δεν κραταγε απλα το λαστιχο και αφηνε να πεφτει το νερο στη ριζα αλλα καθοταν ακινητος και προσεχε πολυ που και πως θα παει και τι θα κανει.Και το πιο παραξενο καθοταν ακινητος με μια γαληνια εκφραση και παντα λιγο πριν παει στο επομενο φυτο γεμιζε με ενα τεραστιο χαμογελο το προσωπο του ...Παντα ειχε την απορια ο μικρος Πυρφορος αλλα μια φορα που ρωτησε τον παππου δεν του απαντησε αλλα του χαμογελασε και του ειπε “να και καποιος που καταλαβαινει...προσεχε να μεινεις ετσι μικρε...”Βεβαια δεν εβγαλε νοημα απο αυτο , αλλα του εφτανε που ο παππους τον ξεχωριζε απο τους αλλους.Μεσα στους “αλλους” ηταν η γιαγια φυσικα που καθε φορα τον κατσαδιαζε και του ελεγε οτι “ασχολειται με βλακειες” βεβαια το ιδιο ελεγε και στον Πυρφορο και ισως αυτο ηταν που τον εκανε να νιωσει τοσο περηφανος.. ηταν κατι ιδιο με τον παππου και κατι διαφορετικο απο οοολους τους αλλους... κατι τους ενωνε πιο πολυ απο οοολους τους αλλους...
Εκεινο που λες το απογευματακι ο μικρος Πυρφορος δεν αντεξε και ρωτησε τον παππου του γιατι καθεται και ποτιζει τα φυτα και τα δεντρα αφου το ιδιο κανει και το αυτοματο ποτισμα και γλυτωνει και το μαλωμα της γιαγιας...Ο παππους χαμογελασε και ειπε ”Μα δεν το βλεπεις που μου δινουν την πληρωμη μου;”Ο μικρος κοιταξε με απορια τον παπου σαν τα ειχε χασει... “Οχι παππου δεν βλεπω τιποτα” “Ειναι γιατι βιαστηκες να απαντησεις και δεν κοιταξες καλα” Ο μικρος προσπαθησε να δει αλλα το μονο που ειδε ηταν λασπες στα ποδια του παππου πραγμα που σημαινε προσθετη κατσαδα αλλα δεν ειπε τιποτα μην τον στενοχωρησει και μπας και επιτελους λυσει το μυστηριο.”παρε το λαστιχο” ειπε ο παπους συγκαταβατικα.”Οταν παρεις την πληρωμη σου ελα να μου πεις”.Πηρε το λαστιχο ο μικρος και πηγε διπλα στις τριανταφυλιες προσπαθωντας να κανει οπως κανει ο παππους , μετα στην πορτοκαλια ,στους δυοσμους που ειχε φυτεψει η μαμα και προσπαθουσε να καταλαβει που ειναι η πληρωμη.”Δεν εγινε τιποτα ρε παππου ..” ειπε επογοητευμενος”ειναι γιατι δεν προσεχεις “”Σκυψε να δεις που σου μιλαει ο δυοσμος” Παει το χασε ο παππους σκεφτηκε ο μικρος αλλα για να μην τον στενοχωρησει εσκυψε...τοτε εγινε το ποιο μαγικο πραγμα: το λαστιχο κουνηθηκε και πιτσιλωντας τα φυλα του δυοσμου του ηρθε μια μυρωδια τοσο απιστευτα ομορφη που φωτιστηκε ολοκληρος...”Ειδες; “ειπε ο παππους ,“πηρες την πληρωμη σου...” “Δεν ευχαριστουν ολοι με τον δικο σου τροπο , ο καθενας εχει τον δικο του . Ο δυοσμος την μυρωδια του η πορτοκαλια τα πορτοκαλια της , η τριανταφυλια τα ανθη της.Το οτι δεν το βλεπεις εσυ δεν σημαινει οτι δεν το κανουν ουτε και εχει την ιδια αξια για σενα η μυρωδια οσο εχει για το δυοσμο αλλα ειναι αυτο που μπορει να δωσει... το θεμα ειναι να μαθεις εσυ να το ξεχωριζεις... “
Τωρα καταλαβαινεις φιλαρακι τι νιωθω καθε φορα που τον ποτιζω.. Περιμενω απλα να μου μιλησει...
Δημοσιεύτηκε απο τον Πυρφόρο στις 12:56 π.μ.
0 σχόλια
