Μια φορα και ενα καιρο..

ηταν στην οχθη ενος ρυακιου ενας βατραχος και ενας σκορπιος.Επρεπε και οι δυο να περασουν απεναντι στην αλλη οχθη για ποιο λογο θα σας γελασω ..ισως για να περασουν καλυτερα απο κει γιατι ειχαν βαρεθει απο δω,ισως γιατι επρεπε επειδη απο εκει θα ειχε καλυτερο φαγητο,ισως ηταν απο πισω φωτια και επρεπε να σωθουν,ισως,ισως... αλλα ας το δεκτουμε ετσι.Οπως καταλαβαινουμε για το βατραχο δεν ηταν τιποτα σπουδαιο..Το χε για την πλακα του το ρυακι..δεινος κολυμβητης γαρ!Ελα ομως που δεν ισχυε το ιδιο για τον σκορπιο!Ετσι λοιπον μιας που συναντηθηκαν παρακαλεσε ο σκορπιος τον βατραχακο να τον παρει στην πλατη του και να τον παει απεναντι στην οχθη.Ο βατραχος που ηταν και κοματακι απονηρευτος το σκεφτηκε απο δω το σκεφτηκε απο κει και σκεφτηκε:"Οκ ας τον περασω μωρε σιγα το πραγμα..Αλλα σκορπιος ειναι αυτος..ποτε δεν ξερεις..." ετσι λοιπον εξεφρασε την ανυσηχια του αυτη στο σκορπιο.Και ο σκορπιος οπως ηταν φυσικο του απαντησε οτι εφοσον ειναι αναγκη να περασει απεναντι θα ηταν χαζομαρα να τον δαγκωσει στη μεση της διαδρομης γιατι θα πεθαινε και θα πνιγοταν και ο ιδιος.Λογικοτατο φανηκε και αυτο στο βατραχακο μας και ετσι αρχισε να κολυμπαει με τον σκορπιο στην πλατη του.Καπου στη μεση της διαδρομης ο σκορπιος δαγκωνει τον βατραχο και φυσικα αρχισε να βουλιαζει και ηταν καταδικασμενοι και οι 2 .Τοτε ρωταει το βατραχος το σκορπιο.."Μα γιατι με δαγκωσες;Πρωτα απολα θα πεθανεις και εσυ τωρα και δευτερον ειχες υποσχεθει..."και απανταει ο σκορπιος"Ναι και εχεις δικιο.. αλλα δεν πρεπει να ξεχνας οτι ειναι στη φυση μου να δαγκονω.."