ανθει και φερει κι αλλο;

Σαν σημερα το 1453 επεσε η βασιλις των πολεων.. η Βασιλευουσα , πεθανε ο τελευταιος Ρωμιος βασιλιας πεθανε ενα κοματι της ψυχης μας...
Μερα μνημης λοιπον...Οχι για να το λες απλα, αλλα για το νιωθεις μεχρι μεσα στην ψυχη σου.. ΠΑΡΘΕΝ Η ΠΟΛΗ!ΠΑΡΘΕΝ Η ΡΩΜΑΝΙΑ αδερφια... Να χαιρεσαι που δεν ζουνε οι υπερασπιστες της να δουν τους απογονους τους και να λυπασαι που εισαι ενας απο αυτους... Να χαιρεσαι εμειναν στην ιστορια σαν ενα κοματι απο το ΕΘΝΟΣ σου και να λυπασαι που εσυ κρυβεσαι στο καβουκι σου για το ιδιο εθνος ...
Μην ξεχνας αδερφε μου και να λυπασαι , γιατι αμα παψεις να λυπασαι θα παψεις και να θυμασαι... και στην τελικη αυτη η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ ειναι η αρχη μας και η δυναμη μας σαν εθνος... αυτη μας ξετιναξε απο πανω μας την αλυσιδα των Οθωμανων ειναι η ιδια που προσπαθουν να σε κανουν να ξεχασεις... το γιατι το ξερεις καλα...


Η Πολη αδερφια επεσε ΑΝΤΙΚΙΑ! Με το σπαθι στο χερι!Εμεις μηπως πεσαμε αποτον καναπε απλα;


Έναν πουλίν, καλόν πουλίν εβγαίν' από την Πόλην°
ουδέ στ' αμπέλια κόνεψεν ουδέ στα περιβόλια,
επήγεν και-ν εκόνεψεν α σου Ηλί' τον κάστρον.
Εσείξεν τ' έναν το φτερόν σο αίμα βουτεμένον,
εσείξεν τ' άλλο το φτερόν, χαρτίν έχει γραμμένον,
Ατό κανείς κι ανέγνωσεν, ουδ' ο μητροπολίτης°
έναν παιδίν, καλόν παιδίν, έρχεται κι αναγνώθει.
Σίτ' αναγνώθ' σίτε κλαίγει, σίτε κρούει την καρδίαν.
"Αλί εμάς και βάι εμάς, πάρθεν η Ρωμανία!"
Μοιρολογούν τα εκκλησιάς, κλαίγνε τα μοναστήρια
κι ο Γιάννες ο Χρυσόστομον κλαίει, δερνοκοπιέται,
-Μη κλαίς, μη κλαίς Αϊ-Γιάννε μου, και δερνοκοπισκάσαι
-Η Ρωμανία πέρασε, η Ρωμανία 'πάρθεν.
-Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο.