Ειναι κατι νυχτες σαν αυτη που το κεφαλι σου παει να σπασει που τα μυλιγγια σου χτυπανε σαν τρελα και θες να αναπνευσεις αερα καθαρο, χωρις ανθρωπινες αδυναμιες παθη και κακιες, που σκεφτεσαι τα σκατα που κολυμπας και ξερεις οτι οσο πας και βουλιαζεις και η ακτη ειναι χιλιοοοοομετρα μακρυα... που ακομα και να φτασεις στην ακτη ειναι απλα ενα νησι μεση της τεραστιας σκατοθαλασσας που μετα εχει αλλα τοσες...χιλιομετρα ....και παλι .. και παλι ... ενω ο σκοπος σου δεν ειναι ουτε καν να βγεις αποτην σκατοθαλασσα... Ξερεις οτι δεν θα βγεις ποτε.. παντα θα κολυπας απλα να βγεις καθαρος... εχεις να δωσεις λογο για την καθαριοτητα σου...Ειναι κατι νυχτες σαν αυτη που οι σκεψεις ειναι σκετος χειμαρος γεματος εικονες τοσο γρηγορες και τοσο εντονες που δεν προλαβαινεις καν τις επεξεργαστεις που θες να βγεις να πεθανεις στο τρεξιμο μπας και ηρεμησεις λιγο , αλλα ακομα και αυτο παει , γιατι ποναει το γονατο λογω του χθεσινου τρεξιματος... ειρωνια σκετη ε; Ο καθενας λεει τα δικα του ...ο φιλος για τον υπολογιστη που θελει να του φτιαξεις οπωσδηποτε γιατι ο παλιος καηκε και δεν μπορει χωρις, η φιλη που σου εφερε εναν αλλον να φτιαξεις απο την δουλεια της για να φανει καλη στο αφεντικο ενω ξερει οτι η ανακτηση δεδομενων ειναι ωρες τρελες δουλειας, η αλλη που μιλαει μιλαει μιλαει και το μονο που λεει ειναι για τον πρωην που ειναι καλος αλλα βλακας αλλα καλο λογο δεν λεει το στομα της για ανθρωπο, η καθηγητρια που λεει τα δικα της , ο αλλος που πρεπει να κανει ακρη ολο το προγραμμα σου γιατι τωρα του ηρθε αυτου να κανει εκδρομουλες στις εξοχες, ο συγκατοικος με τις παραξενιες του ... και ο Λουμιδης στους καφεδες... ο καθενας οτι θελει οπως το θελει γιατι ετσι το θελει...
Και του χρονου φουντουνια...