Η ζωη...

Ποτε θα το καταλαβεις αυτο το πραγμα ρε φιλαρακι;Δεν εχει σημασια να νικησεις στον αγωνα.. αυτο που εχει σημασια ειναι να παλεψεις...Δεν εχει σημασια ποσες σφαλιαρες θα ριξεις, αυτο που μετραει ποσες σφαλιαρες μπορεις να αντεξεις.Ποσο αντοχες εχεις γενικα..Τελικα αυτο ειναι που οδηγει σε κατι , σε ενα στοχο και τελικα στη νικη...Τοτε μονο αξιζει η νικη...Οταν ξερεις οτι παλεψες οτι τα εχεις καλα με τον εαυτο σου χωρις να μεμψιμοιρεις και να τα φορτωνεις στην τυχη σου και σε χιλια δυο θεματα.Οταν εχεις αυτοσεβασμο φιλε μου..Οταν μπορεις να κοιταξεις τον εαυτο σου καταματα και να του πεις "Χτυπα με!Δωσε οτι εχεις!"Και να μην βρεθει χτυπημα να σε ριξει γιατι δεν του εχεις αφησει περιθωριο να υπαρξει...
Πεφτουμε και σηκονομαστε και παλι το ιδιο και παλι το ιδιο και παλι και παλι...Ακομα και αν το πρωι μας βρει κατω ξερουμε οτι εχουμε κανει οτι μπορουμε να σηκωθουμε...Σιγουρα θα υπαρξουν στιγμες που θα σπασει το ηθικο , θα ματωσεις , θα θα..Τιποτα σχεδον δεν ειναι ροδινο φιλαρακι.. εσυ τα φτιαχνεις τα ροδινα.. με την μαχη σου...Δεν αξιζει τιποτα περισσοτερο απο το να σηκωθεις ενα πρωι και νιωθεις νικητης της ζωης σου!Αυτο το αισθημα που εχω φτασει εδω και εχω φτασει με την αξια μου, με το αιμα μου...Τοτε αξιζει το χαραμα του πρωινου ...
Στην τελικη αυτο ειναι η ζωη.. μια μαχη...Παμε λοιπον... ο καθενας για τη δικια του...