η μηπως.. επωνυμο;

[...] Ο καιρός, που άσπρισε και μάδησε τα μαλλιά του Αστόχαστου
και μάρανε την ομορφιά της Παλάβως, άλλαξε και την όψη ολόκλη-
ρου του βασιλείου των Μοιρολατρών.
Παντού ερημιά. Πεδιάδες απέραντες, γυμνές, ακαλλιέργητες,
απλώνουνταν ως τα σύνορα του βασιλείου, και μονάχα μερικές
ερειπωμένες πέτρες μαρτυρούσαν ακόμα τα μέρη όπου άλλοτε
έστεκαν, υπερήφανα και απειλητικά, τα φοβερά κάστρα του Συνε-
τού Α'.
Πού και πού, κανένα γκρεμισμένο παλιόσπιτο ξεχώριζε στη μο-
νοτονία της έρημης πεδιάδας. Τ' αγριόχορτα και οι πέτρες σκέπαζαν
τους λόφους, οι δρόμοι, παρατημένοι, χάνουνταν κάτω από τ' αγκά-
θια που ελεύθερα άπλωναν τα πυκνά τους κλωνάρια.
Και σφυρίζοντας ανάμεσα στις πέτρες και τους βράχους, ο άνε-
μος μοιρολογούσε το ρήμαγμα του τόπου.
Μόνο τα πυκνά δάση έμεναν στη θέση τους, ξεχασμένα και
αδούλευτα, κρύβοντας κάτω από το φουντωμένο τους φύλλωμα
ολόκληρον κόσμο πεταλούδες, μαμούνια και μέλισσες, που
χαίρουνταν ανενόχλητα τα μυρωδάτα αγριολούλουδα. Πλήθος
αγριοφραουλιές άνθιζαν και καρποφορούσαν αδελφικά με τις βατο-
μουριές, και οι καρποί τους σάπιζαν κι έπεφταν στο χώμα άχρηστοι.[...]
Π.Σ.Δελτα "Παραμυθι χωρις ονομα"