Φανταριστικα....

Τελικα ποσο διαφερει η ζωη μου εδω απο ενος φανταρου;Ειμαι σιγουρο;ς οτι του φανταρου ειναι πολυ καλυτερα...Αχ ρε Μητσο να σαι καλα φιλε...

Ημουν νέος και στραβάδι κι έτρεχα απ' το πρωί αγγαρεία και καψώνι «διατάξτε!», « άλτ, τις ει;» Μια πατρίδα μού χρεώσαν με σπουδαίο παρελθόν περασμένα μεγαλεία σ' ένα θέατρο σκιών Ρε σειρά, πού ταξιδεύεις; Ποια σε κάνει και πονάς; Τι σου φταίν' οι μαργαρίτες συνεχώς να τις μαδάς; Εμαθα σε τεντωμένο να ισορροπώ σκοινί Καραγκιόζης που το παίζει λούφα και παραλλαγή Μια τσατσάρα δίχως δόντια σουβενίρ απ' το στρατό θα μου μείνει κι η συνήθεια το κενό μου να μετρώ Ρε σειρά, πού ταξιδεύεις; Ποια σε κάνει και πονάς; Τι σου φταίν' οι μαργαρίτες συνεχώς να τις μαδάς; Το χειρότερο καψώνι μου το έκανες εσύ Οταν πίστευα πως φτάνω μ' έστελνες απ' την αρχή...

Η έξοδος Κι αν πήρες έξοδο, δεν ξέρεις πού να πας ώς το πρωί, που θα γυρίσεις στη Μονάδα Μου 'πες κοφτά, πως δεν σ' αρέσει να μιλάς και δεν θα βγεις καθόλου όλη τη βδομάδα Δεν είν' ανάγκη να μου πεις, δεν σε ρωτώ και μ' αγκαλιάζεις μέσ' στων δέντρων τη συστάδα Και στο μπαράκι με ρωτάς αν σ' αγαπώ μέσ' στον καπνό και μέσ' στης μέθης τη ζαλάδα Είχες σημάδι από βέρα στο δεξί κι όσο κι αν το 'τριβες δεν έλεγε να σβήσει Μου 'πες πως τέλειωσες, οριστικά, μ' αυτή που την καρδιά και τη ζωή σου έχει μαυρίσει