προβληματισμοι...

Κοιτα να δεις που κολησα βραδιατικα...Λοιπον ο πτροβληματισμος μου εχει ως εξης:
Ξερεις οτι καποιος που συμπαθεις πολυ και θες να ειστε μαζι ειναι καλο φιλαρακι τελως παντων εχει καποιες ιδεες για συγκεκριμενα πραγματα,αντιθετες απο τις δικες σου.Εσυ για να μην τον κανεις να νιωσει ασχημα η για να μην παρει "λαθος" και ασχημη ιδεα για το ατομο σου δεν αναφερεις ποτε κατι σχετικο δεν κανεις τετοιες κουβεντες η οποτε γινουν καταληγουν σε τιποτα.Ερχεται ομως η στιγμη που -αναποφευκτα- θα μιλησεις σε καποιον αλλον για το θεμα και θα ειναι μπροστα το φιλαρακι ή θα θελησεις να πεις καποια πραγμτα θα ,θα, θα..Οπως ειναι φυσικο θα στραβωσει...Αλλα γιατι?Αλοιμονο θα μου πειτε που ζει;Δεν ηξερε τιποτα για το φιλαρακι του;Ναι απανταω ηξερε αλλα το ειχε στο σκοτεινο κοματι του μυαλου που λεμε ..εκει που πεταμε αυτα που δεν θελουμε να σκεφτομαστε για πολλους και διαφορους λογους..Και εδω ειναι ο προβληματισμος μου...
Ειναι σωστο να στραβωσει καποιος ή λαθος;Απο την μια βλεπει κατι που ο αλλος κρυβει επιμελως ..ενα κοματι του χαρακτηρα του που αλλαζει εντελως την εικονα αυτου που ξερει.Μιλαμε για αλλο ανθρωπο δηλαδη.Δεν ειναι αυτος που εχει μοιραστει μαζι του τοσα , εχει ανοιξει την καρδια του, εχει πει τα παντα.Ειναι κατι αλλο που ενω συμφωνουσε μαζι του πριν δεκα λεπτα για το ιδιο θεμα τωρα το κανει ο ιδιος...
Απο την αλλη βλεπεις ομως οτι σε καταλαβαινει και συμεριζεται αυτο που νιωθεις και σε εκτιμα τοσο ωστε να αλαξει την συμπεριφορα του γενικα εστω και απεναντι σου μονο για να σε κρατησει κοντα του.Κανει θυσιες για να ειστε κοντα.Αυτο ειναι κατι που θα τιμουσε οποιονδηποτε.Να αλλαζει ο αλλος την δυμπεριφορα του για σενα;Τι ποιο ομορφο;Εξαλου αυτο δεν ειναι το νοημα της φιλιας;
:)