Συνεχεια παραμυθιου...

Συνέχεια παραμυθιού...
Το καλοκαίρι πέρασε λοιπόν και τα αδέρφια ξανάρχισαν σχολείο ,δέθηκαν περισσότερο μεταξύ τους μάθανε να ξεχωρίζουν πολλά πράγματα και μάθανε για τον κόσμο και τις αδικίες του.. Έτσι λοιπόν τον επόμενο χρόνο ξανά στο εξοχικό αυτή την φορά όμως με τους γονείς τους...δεν ξανάκαναν το ίδιο λάθος. Έτσι λοιπόν ένα ζεστό μεσημέρι ξεκινήσανε για μπάνιο με εκείνο το μπλε Φιατάκι το σαραβαλάκι όπως το λέγανε...Λοιπόν εκεί που το σαραβαλάκι ήταν γεμάτο γέλια και χαρές στην Αγ. Τριάδα ο πυρφόρος και ο μεγάλος βλέπουν ένα ψωραλέο σκυλί να κυνηγάει κουτσαίνοντας και γαβγίζοντας το αμάξι... ο πυρφόρος είδε τα αφτιά του και ο μεγάλος έμεινε με ανοιχτό το στόμα.. η μικρή κοιμόταν...από τότε θυμάμαι μόνο τον μεγάλο να φωνάζει σταματήστε η Μάγκυ !!!! και τον πυρφόρο να βλέπει δυο μάτια να τον κοιτάνε λυπημένα πιο πίσω από το τζάμι και ένα λυπησιάρικο κλάψιμο –γαύγισμα...(σου το υπόσχομαι φίλε στην φίλια μας αν ποτέ σε αγάπησα ..αν είχε το σαραβαλάκι πίσω πόρτες θα είχα πεταχτεί έξω και ας τρέχαμε με καμία 60αρα...)και την μαμά να λέει τρέχα Θόδωρε...ποια ; η μαμά που πάνω από τα 40 έκανε τον σταυρό της...έβλεπε την φατσούλα σου από μακρυά να απομακρύνεται και ο πυρφόρος δεν μπορούσε καν να μιλήσει....ο μπαμπάς το έπαιζε ανήξερος και η μαμά κουμπωμένη και στο πίσω κάθισμα να γίνεται ο χαμός!!! Μετά από μερικά χιλιόμετρα σταμάτησε και μας είπε όλη την αλήθεια.. το είχε παρατήσει ο «θειος»που σίγουρα ήταν συνεργάτης της κακίας μάγισσας στην μέση του πουθενά να ψοφήσει,...
Γυρίσαμε μετά στο σημείο ρωτήσαμε τους πάντες όλοι την είχαν δει.....ήταν της γειτονιάς ο σκύλος...όλοι τον αγαπούσαν είπαν ..αλλά κανείς δεν ήξερε που ήταν...Εκτός από τον πυρφόρο που το είχε καταλάβει από την αρχή και τον βρήκε μέσα σε ένα χωράφι έξω από το χωριό δίπλα στον δρόμο για την θάλασσα ...ψόφιο...τους είχε ακολουθήσει....
Ένα δάκρυ για σένα φιλαράκι μου.. κανένας δεν θα πάρει ποτέ την θέση σου...δεν θα ξεχάσω ποτέ τα μάτια σου και δεν θα με συγχωρήσω ποτέ...