Aν

ΑΝ

(Rudyard Kipling)

Αν το μπορείς το λογικό σου να κρατάς,

όταν τριγύρω όλοι τα 'χουνε χαμένα

και θεωρούν υπαίτιο εσένα

ή αν σε συκοφαντούν να μην καταδεχτείς το ψέμα

ή αν σε μισούν χώρο στο μίσος να μην δώσεις

και ωστόσο να μη φαίνεσαι πολύ καλός

ή να μιλάς πολύ σοφά.

Αν να εμπιστεύεσαι μπορείς τον εαυτό σου

όταν οι πάντες αμφιβάλλουν για σένα

κιόλας να συγχωρείς τη δυσπιστία τους αυτή.

Αν το μπορείς να περιμένεις

και να μη σε λυγίζει η αναμονή.

Αν το μπορείς

το θρίαμβο και την καταστροφή να συναντάς

και όμοια να φέρεσαι σ' αυτές τις δυο απάτες.

Αν να ονειρεύεσαι μπορείς

δίχως κυρίους τα όνειρα να κάνεις.

Αν να στοχάζεσαι μπορείς

δίχως οι σκέψεις σου να γίνουν ο σκοπός σου.

Αν την αλήθεια που είπες

ν' ακούς αντέχεις από πανούργους

στρεβλωμένη παγίδα για να γίνει των μωρών,

ή να κοιτάς αυτά που 'χεις χαρίσει

τη ζωή σου να τσακίζουν

και σκύβεις και τα χτίζεις με τα εργαλεία φθαρμένα.

Αν όσα απέκτησες ένα σωρό μπορείς να τα μαζέψεις

και τα ρισκάρεις στο κορώνα-γράμματα μεμιάς

και χάσεις και πάλι απ' την αρχή αρχίσεις

χωρίς κουβέντα μια να πεις για την απώλεια.

Αν ν' αναγκάσεις το μπορείς καρδιά,

νεύρα και σφρίγος να λειτουργούν

και ας είναι από καιρό σωσμένα

κι έτσι ν' αντέχεις

όταν δεν έχει τίποτα απομείνει σε σένα

παρά μονάχα η θέληση που τα οδηγεί: "βαστάτε"!

Αν το μπορείς με πλήθη να μιλάς

δίχως την αρετή ν' αφήνεις

με βασιλιάδες να περπατάς και απλότητα δεν χάνεις.

Αν μήτε εχθροί μήτε και φίλοι αγαπημένοι

να σε πληγώσουν το μπορούν.

Όλο τον κόσμο αν αγαπάς

μα πιο πολύ κανένα.

Αν το μπορείς να δώσεις στο λεπτό,

που τρόπο για συγχώρεση δεν βρίσκει,

εξήντα δευτερόλεπτα να βιωθούν που αξίζουν.

Δική σου τότε θα είναι η Γη

και ότι πάνω της έχει.

Και κάτι που είναι πιο πολύ:

Άνθρωπος θα 'σαι γιε μου.