Τετάρτη, Μαρτίου 10, 2010

Περιεργα συναισθηματα

Σου εχει τυχει ποτε εκει που καθεσαι και σκεφτεσαι , εκει που αναπολεις καταστασεις αν πηγαν καλα, πως πηγαν, τι εγινε λαθος ,τι δεν εγινε κτλ κτλ , να σκεφτεις καποιο αγαπημενο προσωπο; Φυσικα και ναι .. το περιεργο ειναι ομως αν σε υποθετικη κατασταση το συναντουσες στο δρομο αυτο το προσωπο, ποια θα ηταν η αντιδραση σου; Θα ηθελες να το προσβαλεις τοσο πολυ που να αρχισει να τρεχει μακρυα σου η να τρεξεις να το παρεις αγκαλια;
2 αντιθετα συναισθηματα που προσωπικα εγω δεν εχω αποφασισσει ποιο απο τα 2 θα ηθελα να κανω... Περιεργο ως παραλογο ε;

γι αυτα πολεμησαμε...

"Είχα δυο αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα κι’ ένα βασιλόπουλο ατόφια – φαίνονταν οι φλέβες· τόση εντέλειαν είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρον, τα ’χαν πάρη κάτι στρατιώτες...
και εις τ’ Άργος θα τα πουλουύσαν κάτι Ευρωπαίων· χίλια τάλλαρα γύρευαν. Άντεσε κ’ εγώ εκεί, πέρναγα· πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα· «Αυτά και δέκα χιλιάδες τάλλαρα να σας δώσουνε, να μην το καταδεχτήτε να βγουν από την πατρίδα μας. Δι’ αυτά πολεμήσαμεν». (Βγάζω και τους δίνω τρακόσια πενήντα τάλλαρα.)· κι’ όταν φιλιωθούμεν με τον Κυβερνήτη, (ότι τρωγόμαστε), τα δίνω και σας δίνει ό,τι του ζητήσετε διά να μείνουν εις την πατρίδα απάνου». Και τα ’χα κρυμμένα. Τότε με την αναφορά μου τα πρόσφερα του Βασιλέως να χρησιμέψουν
διά την πατρίδα. "
Μακρυγιαννης

Κυριακή, Μαρτίου 07, 2010

εξ ονυχος τον λεοντα...

Μακριά απ' του κάστρου τη σκιά
στρέφει τα νώτα στο λιμάνι
κρύβει θαμμένα μυστικά
κι όλο του κεφαλιού της κάνει
η πόλη αυτή που με παιδεύει
η πόλη αυτή που με μπερδεύει

Πριν δέκα χρόνια ήρθα εδώ
με μια βαλίτσα αριθμούς και σημειώσεις
βρήκα μια τρύπα να κρυφτώ
μα τα τρελοστιχάκια μου
δεν χώρεσαν στις εξισώσεις

κι είπα να βγω να τραγουδήσω
στην πόλη αυτή που με μαγεύει

Κι όταν σχολούσε η πελατεία
βουβός κοιτούσα το φεγγάρι
σαν άγαλμα μες στην πλατεία
εγώ το πέμπτο της λιοντάρι

Εδώ στο χείλος των τριάντα
- τι αριθμός θεέ μου κι αυτός -
τίποτα δεν κρατάει για πάντα
γνέφει ο άλλος μου εαυτός
στην πόλη αυτή που με παιδεύει
στην πόλη αυτή που με μπερδεύει

Τώρα οι φίλοι έχουν σκορπίσει
και σαν αγρίμι κρύβομαι βαθιά μες στην φωλιά μου
εδώ κανείς δε με γνωρίζει κι αν μάθαν το επώνυμο
ξεχάσαν το όνομά μου

στην πόλη αυτή που με μαγεύει

Κι όταν τελειώνει η συναυλία
το μάτι κλείνω στο φεγγάρι
σαν άγαλμα μες στην πλατεία
εγώ το πέμπτο της λιοντάρι

Στίχοι: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Πρώτη εκτέλεση: Μιλτιάδης Πασχαλίδης

 
eXTReMe Tracker